تماماً مخصوص
جمعه, ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ۰۶:۵۸ ب.ظ
آندریاس آوه ناریوس به من گفت: «تو این جوری نبودی عباس! باور نمی کنم که این تو باشی.»در راهبندان مرکز شهر گیر افتاده بودیم. آن هم در برلین که هیچوقت راهبندان ندارد، همه چیز متوقف شده بود. بعد دیگر نه ماشین ها پیش می رفتند، نه آندریاس حرفی می زد، و نه صدای خرخر بخاری می برید. فقط سرما بیداد می کرد، و من منتظر بودم راه باز شود فرار کنم؛ از خودم، از شغلی که دارم، از راهبندان. یکی دوبار خواستم خلاف کنم و همه ی مسیر را برگردم، اما نمی دانم چرا از آندریاس خجالت می کشیدم.سرتاسر خیابان قرق بود. سر هر چهارراه یک ماشین اریب گذاشته بودند و دو زن پلیس پشت به خیل ماشین ها حالت آماده باش گرفته بودند تا آن کس که می آید یا می رود، زودتر گورش را گم کند. چند پلیس موتورسوار هم به حالت نیم خیز، آماده بودند که با هر اتفاقی یکباره از جا کنده شوند.آندریاس گفت: «لابد یک دیکتاتور آمده، یا دارد می رود! تو چرا دور نمی زنی؟»...
تماماً مخصوص
نویسنده: عباس معروفی
چاپ یکم، پاییز 1389
چاپ پنجم،ورژن جدید چاپ یکم، پاییز 1392
۹۵/۰۷/۱۶
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.