۱
اینجا چین کمونیست است. من کشور چین را ندیده ام ولی فکر می کنم باید جایی مثل محلهء ما باشد. نه، در واقع محلهء ما مثل چین است؛ پر از آدم.
میگویند در خیابان های چین هیچ حیوانی دیده نمی شود. هر جا نگاه کنی فقط آدم می بینی. با این حساب محلهء ما کمی بهتر از چین است چون یک گربهء هرزه داریم که روی هرّهء ایوان می نشیند و همسایه طبقهء سوم هم از قرار، طوطی نگه می دارد. یک مغازهی پرنده فروشی هم سرِ خیابان داریم.
به این خانه که آمدیم تصمیم گرفتم این جا را دوست داشته باشم. بدون این تصمیم، ممکن بود دوست داشتن هیچ وقت به سراغم نیاید. سر و صدا زیاد بود و روز اول انگار برای آشناتر شدن ما با محیط، آقای هاشمی دختر چهارده ساله اش را زیر شلاق گرفت و فحش هایی که معجونی از چند زبان بود، مثل سنگریزه هایی توی حیاط خلوت ما ریخت.
مامان میگوید محلهء شما مثل صندوق خانه است؛ همه چیز در آن پیدا می شود. راست میگوید. خیابان ما پر از نعمت است. چند تا نانوایی و صد تا بقالی که اولش مانده بودم از کدامشان خرید کنم که به آن دیگری برنخورد. سبزی فروشی و میوه فروشی آنقدر زیاد است که به همه می رسد.
پرندهی من
نویسنده: فریبا وفی
چاپ هفدهم
